Betreft: Geeske Wiegers Ruiter

 
Over Jacobus zijn nog verhalen in de familie bewaard gebleven. Hij is eerst schipper, maar besluit, nadat hij blijkbaar goed geboerd heeft, om zijn beroep te veranderen en boer te worden. Hij wordt dan ook in notariële aktes ‘huisman’ genoemd, vaak een aanduiding die gebruikt werd voor herenboeren. Wat we van hem terug zien in de notariële aktes is dat hij regelmatig leningen aangaat voor aanzienlijke bedragen. Zo te zien lost hij die ook weer af. Hij lijkt daar wel af en toe stukken land voor te verkopen.

Hij schijnt nogal opvallend geweest te zijn. In ieder geval viel hij op toen hij een boerderij kocht in het Heidenschap in Workum. Nadat hij het hoogste bod gedaan had en de notaris hem vroeg naar zijn naam en zijn borg, stond hij op en zei: “Ik ben Jacob Ydes Engelsma en dit is mijn borg” om vervolgens met een klap zijn dikke portefeuille op tafel te leggen en contant te betalen.

Een ander verhaal vertelt dat er eens zilveren lepels van hem gestolen zijn. De dief werd gepakt en Jacob moest in de rechtszaal de lepels identificeren. Hij stapte naar voren, bekeek ze en zei: “Deze zijn altijd van mij geweest en ze zijn het nog” en stopte ze meteen in zijn zak.

PS. Dit verhaal is afkomstig van de website van Hedwich de Vries. Jammergenoeg reageert Hedwich niet op mijn emails waarin ik haar vraag of ik bovenstaand fragment op mijn website mag plaatsen.

Betreft: Hendrik Alberts Ruijter

 
Vorige maand kreeg ik een emailtje waarin de afzender vroeg of ik meer wist van haar overgrootvader, Hendrik Alberts RUIJTER.
Op de website staat te lezen: Hendrik is op 13/6/1873 naar Lithsville, VS vertrokken maar blijkbaar al weer snel teruggekeerd.
Maar deze informatie is niet na te trekken, en jammergenoeg weet ik ook niet meer, hoe ik aan deze informatie ben gekomen.

Onderaan de email stond een naam die me wel bekend voorkwam, en ik schreef in mijn antwoord:
PS Ken ik jou van de HBS in Heerenveen?
Uit haar antwoord bleek dat ze inderdaad op die HBS gezeten had, en sterker nog: we zaten bij elkaar in de klas!

Dat ik na 55 jaar een klasgenote als ver familielid tegenkom, vind ik toch wel bijzonder en onverwacht. Want er zaten op die school verscheidene (De) Ruiters, en vermoedelijk is dat allemaal wel familie geweest. Maar via aangetrouwde familie kun je natuurlijk nog heel goed dezelfde stamvader delen en ook een heel groot deel van de (De) Ruiterstamboom.