De grafsteen van Susanne van Rhemen
Vanwege de grootte kon ik de steen niet op één foto krijgen. Deze afbeelding heb ik samengesteld uit diverse deelfoto’s die ik maakte bij een bezoek aan Zutphen in 2017. Op de foto zijn de randen met wapenschilden overigens niet zichtbaar.Je kunt op de foto klikken voor een grotere afbeelding..
Muschart beschrijft de steen aldus:
Zerk zonder nummer van groot en breed formaat met een breeden rechter- en breeden linkerrand, en op elk dezer randen 8 manswapenschilden dicht onder elkaar, onder elk waarvan een naam.
Tusschen deze beide randen geheel boven een groot manswapenschild, gedekt met een 3 bladige kroon en daaronder een 25 regelig opschrift.
Het opschrift luidt als volgt:
„Nobilissimae. heroinae. SUSANNAE A RHEMEN. faeminae.
cum. priscis. comparandae. sed. tantum, seipsa.
dignae. quae. dum. in. Batavis. ubi. Rotta. fluit.
patriae. calamitatem. luget. placidam. animam.
dignam. pulchro. corpore. Deo. creatori. anno.
aetatis . XL. post. virginis. partum. MDCLXXIII
in. fide. et. pace. reddidit.
corporis. exuvias. Ibi. ad. tempus, singultuum. sono. et. lachrimarum.
comitatu. seponendas. hucque. gallorum. furore,
sedato. transferendas , moesto. coniugi. JOHANNI RUITER,
reliquit. sic. tristis . spiritus, mentem. consumit.
et. ossa".
De vertaling van het opschrift luidt als volgt:
“Aan de aanzienlijke heldin SUSANNA VAN RHEMEN, een vrouw,
die met de Ouden kan vergeleken worden, maar slechts
zich zelve waardig is, die, terwijl zij bij de Bataven, waar de
Rotte stroomt, den rampspoed van haar vaderland betreurt, haar
vreedzame en een schoon lichaam waardige ziel in trouw en vrede
aan God haren Schepper heeft teruggegeven op 40 jarigen leeftijd
in het jaar onzes Heeren 1673, en het door haar afgelegde lichaam
overgelaten heeft aan haren bedroefden echtgenoot JOHANNES RUITER,
om het daar tijdelijk onder gesnik en geween te begraven en na de
beëindiging van het Fransche geweld hierheen over te brengen.
Zoo verteert een bedroefde ziel, geest en gebeente".
Zeer opvallend is, dat alleen de zes onderste randwapens aan beide zijden zijn uitgehakt en alle overige wapens volmaakt ongeschonden zijn gebleven. Dit doet veronderstellen, dat in het jaar 1795 het bovengedeelte van deze zerk door een of ander voorwerp is bedekt geweest.
 . |
Haar schoonvader : Johan RUYTER TOT VIERACKER | Het wapen van de Ruyterfamilie. Hier staat het paard dus zoals het hoort: heraldisch kijkend naar rechts; |
 |
Haar schoonmoeder : Gesina GANSNEB GEN. TENGNAGEL | Het wapen van de Gansneb-familie . |
 |
Haar grootmoeder : Geertruit VAN DEN HELL | Het wapen van de Van den Hell-familie. |
 |
Haar overgrootmoeder : Lumme VAN DOENE | het wapen van de Van Doene-familie. |
Deze grafsteen bevestigt dus een heel stuk stamboom.
Toen Susanna in 1673 overleed woonde het echtpaar Ruyter in Rotterdam. Zoals zovele welgestelden waren zij gevlucht voor de Franse bezetting van een groot deel van ons land in het rampjaar 1672. Ook Den Haag was op een bepaald moment niet meer veilig. Gedurende deze tijd was Johan Ruyter burgemeester van Zutphen.
Overigens zou Johan in 1674 opnieuw trouwen, met Stephanea van der Hell; niet voor lang want reeds in 1678 overleed hij in Den Haag. Daarmee kwam deze Ruytertak tot een einde.
Jaap Ruiter
 vorige | volgende  |
Een overzicht van de Ruyter-grafstenen
