betreft: Sijbrand Ruiter

 

In het verre verleden gaven de bewoners van de streek tussen Steenwijk en Blokzijl (de zgn. 'binnenlanden') hun post mee aan passerende schippers. Die deponeerden ze dan ergens in een brievenbus, of gaven ze af in een postkantoor.
Pas in 1807 kwam in Nederland de postwet tot stand. De postbezorging werd voortaan een staatsmonopolie; in 1928 werd het postbedrijf omgedoopt tot PTT.
In de binnenlanden waren lange tijd geen paden en wegen; daar werd de post dus per roeiboot rondgebracht. Eén van de laatste 'roeiboot-postbestellers' is Sijbrand Ruiter Sr. geweest. Behalve de post bracht Sijbrand ook het laatste nieuws rond.
Bij het afgeven van de brief of het pakje werden de laatste nieuwtjes uitgewisseld en de postbode had een grote uitwerking op de saamhorigheid van de streekbewoners. Postbestellers hadden  een baan met aanzien en zekere status.
De adressering op de brieven kon in die tijd heel kort.  Naam en woonplaats was vaak genoeg. Sijbrand kende de geadresseerde en ook vaak wel de verstuurder van de post.
In de natte wereld van de turfgraverij waren niet alle adressen gemakkelijk te bereiken. Vooral de turfarbeiders woonden al of niet tijdelijk midden in een moeilijk begaanbare vlakte. Maar dan werd geprobeerd om de post mee te geven aan iemand die in de buurt moest zijn.
De roeiboot-postbestellers kenden het hele gebied op hun duimpje. Ze wisten alle watertjes en doorgangen in de trekgaten om snel van de ene plek naar de andere te geraken. Maar desondanks moesten er toch flinke afstanden met de roeiboot worden afgelegd.
's Winters, als het ijs dik genoeg was, werd de roeiboot thuis gelaten en konden de schaatsen ondergebonden. Dan ging het postbestellen een heel stuk sneller!
Sijbrand was naast postbesteller ook de laatste visserman van Blokzijl. Hij was eigenaar van de "BL016" en viste vooral op snoekbaars. Zijn boot lag eventjes buiten de sas aan het voormalige Scheepsdiep. In die tijd lag Blokzijl nog aan de Zuiderzee.

Sr. met zijn boot, de "BL 016" en een bemanningslid.

Sr. bij zijn boot, net even buiten de sas.

Sr. aan het netten boeten, in de winter bij de warme kachel. Marrigje brengt koffie.

Sr. in het officiele uniform van de post

Sijbrands zoon, die ook Sijbrand heette, heeft later het werk van zijn vader overgenomen. Maar toen waren er al allerlei paden en wegen in het gebied aangelegd, zodat hij de post in ieder geval gedeeltelijk per fiets kon rondbrengen. Maar zonder roeiboot kon hij evenmin.
Behalve brieven en pakjes brachten de postbodes ook de postwissels rond. Niemand had immers een bank- of girorekening. In de grote fietstassen zaten soms aanzienlijke bedragen aan contant geld.
Al met al was dit bepaald geen baan van 9 tot 5. Met het rondbrengen van dit alles waren de postbodes vaak tot diep in de avond bezig.

Feestelijke ingebruikneming van het bestelkarretje voor bestelling in Blokzijl. Jr. links

VERHALEN

In het boek "Tussen Steenwijk en Blokzijl" van Jaap Houwer staat een prachtig verhaal over Sijbrand Ruiter, met een hele mooie serie foto's.
Van Jaap Houwer heb ik toestemming gekregen om materiaal uit zijn boek over te nemen voor de Ruitersporen-website, waardoor hartelijk dank!

Genoemde Sijbrand Ruiter behoort tot de "Blokzijliger Ruiters'; wel familie, maar al vóór 1600 afgesplitst van onze tak.