betreft: Jantje de Ruiter

 

Oudste inwoonster van Steenwijkerwold

Opoe de Vries 92 jaar

Friezin van Geboorte

  Jansje de Vries-de Ruiter is de oudste inwoonster van Steenwijkerwold. Morgen Woensdag wordt zij 92 jaar. Wij zijn er met een fotograaf op een zonnige Decembermiddag heengetrokken om Opoe eens op te zoeken. Wie een stokoud afgeleefd mensje meende te ontmoeten kwam wel heel bedrogen uit. We hebben ons verwonderd over de vitaliteit van Opoe de Vries en haar optimistische levenskijk.
  Zij werd te Oldeholtpade geboren. Langs kronkelende, zwarte sintelpaadjes van de buurtschap Marijenkampen kwamen we bij het kleine huisje waar het oudje woont. De gastvrouw heeft nog helemaal geen idee van het doel van ons bezoek, als zij vriendelijk uitnodigd: "kom maar binnen". Het is wel een zeer kras oudje, dat ons te woord staat en niemand zou de indruk krijgen dat "Opoe De Vries" binnenkort 92 jaar wordt. "Wat moet dat toch allemaal?", vraagt ze, wijzend op een fototoestel, dat in een hoes verborgen, schuil gaat achter de brede rug van de fotograaf. Er ontgaat haar niets. Als we zeggen, waar de reis om begonnen is, gaat haar een licht op. "Oh, dat is waar ook. 4 Januari ben ik jarig en ik ben in 1858 geboren, reken maar uit!" Dat deden we dan ook prompt en we kregen respect voor het pientere oudje, dat nog haar eigen huishouding doet.
  Het ijs is spoedig gebroken als Opoe eenmaal weet dat wij komen om iets te horen van haar belevenissen. "Winter hebben wij niet meer tegenwoordig; toen ik nog een meisje was, reden we op 13 Maart nog op schaatsen en 's avonds was er dan bal, bij vioolspel van een speulman".
  Uit "die goeie olde tied" weet Opoe heel wat te verhalen. In Wolvega trad ze in het huwelijk met N. T. de Vries, deze is in September 1939 overleden.
  Toen we trouwden, moesten we hard werken. We woonden vlak na ons huwelijk in Blesdijke en mijn man werkte net als iedereen vroeger in de mengbak. Turfmaken was toen het hoofdbestaan. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat werkte men. De dagen waren veel langer dan nu. Vrij spoedig vertrok het jonge echtpaar uit Blesdijke. Marijenkampen werd als woonplaats gekozen en al verhuisde het echtpaar De Vries-de Ruiter wel vijf maal, Marijenkampen bleef men trouw. Daar woont Opoe De Vries nu al 45 jaar. Haar man kwam bij de gemeente als wegwerker in dienst en burgemeester Stroïnk kwam vaak bij haar op bezoek. Als het oudje over haar man en de oude, reeds gestorven burgemeester praat, komen haar de tranen nog even in de ogen. "Ja, de tijden van vroeger zijn wel heel erg veranderd", merkt zij op.
  Het huwelijk werd gezegend met zeven kinderen, van wie vijf nog in leven zijn. Alle kinderen zijn gehuwd. Een dochter woont in de buurt. Opoe kookt haar eigen potje, maar zo nu en dan helpt de dochter even een handje, maar ze wil op zich zelf blijven wonen.
  Onder het gesprek kijkt Opoe plotseling naar buiten. "Wacht even, meneer" onderbreekt zij haar relaas, "daar is de bakker en ik moet voor de buren brood nemen, die zal ik eerst even helpen". En met deze woorden staat ze nog vrij vlug op en wandelt met haar stok naar de schuur. Later verontschuldigt het oudje zich: "ik ben wat hardhorig, maar dat komt, omdat ik niet aan je stem gewend ben". Maar haar gezicht is beter, want met de bril op leest ze ons enige regels uit de krant voor. Ook het schrijven, dat zij in school heeft geleerd "bij de bovenmeester" gaat nog heel goed. Met één van haar kinderen, die in Enschede woont, correspondeert ze nog geregeld.
  Als het fototoestel voor de dag komt begint Opoe te lachen. "Ik heb al eens eerder voor de kiekkast gestaan, maar dat werd niks. Ik zal maar even in de zon gaan staan", biedt Opoe aan. Met de stok in de hand stapt ze naar buiten.
  Als we afscheid nemen, krijgen wij nog een goede raad mee, "ie moet'n alles van de zunnige kaante bekieken", meent de oudste inwoonster van de gemeente, en met deze woorden neemt de optimistische haast twee en negentig-jarige afscheid van ons.
  Er zijn mensen die altijd jong blijven van geest, ondanks de ouderdom in jaren! Opoe de Vries is één van hen.

VERHALEN