In 1912 schreef Hinke Meijer-Kramer een brief aan haar dochter Trijntje Meijer die op dat moment in Chicago verbleef. Ze was daar voor langere tijd op bezoek bij familie en had er zelfs verkering gekregen. Trijntje had het prima naar haar zin in Amerika en had geen plannen om terug te keren naar Friesland.



      Bij deze brief is het zaak om tussen de regels door te lezen. De situatie thuis was niet best. Hinke's man was alcoholist geworden en spendeerde veel van het karige inkomen aan drank. Hinke was teneinde raad en kon de steun van haar dochter heel goed gebruiken. De strekking van de brief is duidelijk : kom alsjeblieft weer terug!
Ter verduidelijking : Geeltje is een zuster van Trijntje, die al jaren eerder naar Amerika vertrokken was. Marie was een andere, iets oudere zuster.

Ik heb de inhoud van de brief ongewijzigd overgenomen; het is opmerkelijk dat de hele brief één lange zin is :

Geliefde dogter,
Ik zie er tegen op om uw te schrijven maar word er toe gedwongen want ik weet niet wat best is, maar zoo gij het volstrekt wil en meent het daar beter te krijgen, maar gij laat hier wat achter, ik denk vaak aan die genoeglijke tijd die met uw gehad heb, maar dat alles is voorbij en tog gij zijt nu 20 jaar, wij willen uw niet dwingen, dus gij moet zelf maar kiezen wat weg gij op wilt nu als het nu bepaald uw doel is, dan keeren wij uw niet meer, maar ik hoop niet dat gij daar uw leven zult blijven, ik doe het nu ook al om onze Geeltje, uw vader ziet er nog meer tegen als wij, nu zoo gewilt,
na groeten van ons allen,
uw Moeder

En langs de kant staat nog :
dan zal ik ook maar aan uw schrijven, dat moet ik nu dadelijk maar doen, zegt Marie.

Het tweede vel van deze brief bevat de tekst van een Psalm.

Trijntje keerde naar Tijnje terug. Ze kon zich niet onttrekken aan het lot van haar ouders en zusje. Haar bestemming lag op het bekrompen Friese platteland, niet in de wereldstad Chicago. Wat ze uiteindelijk van deze situatie vond is jammergenoeg niet bekend, maar het feit dat ze deze brief haar leven lang bewaard heeft, zegt wel het een en ander.
We kunnen ons nu nauwelijks voorstellen wat voor overweldigende indruk een stad als Chicago moet hebben gemaakt op een 20-jarig meisje uit het Friese dorp Tijnje.
Haar vader verdronk een aantal jaren later in benevelde toestand in de Boorn. Trijntje trouwde toen met Hendrik Ruiter, en via hun zoon Jacob werden beiden mijn grootouders.

Op basis van dit gegeven heb ik in het najaar van 2006 een kort verhaal geschreven getiteld : "De brief", dat ik ook op mijn website heb gezet.
 

Trijntje nam uit Amerika een boekwerk van Chicago mee, met daarin gekleurde illustraties. Twee daarvan heb ik hier gereproduceerd: