Oer iis
Klik op een foto voor een groter exemplaar. Als je daarna op de rechterhelft van de grote foto klikt, zie je meteen de volgende.
|
En eindelijk sta ik hier op schaatsen, juist voorbij Muggenbeet, bij de brug over de Roomsloot.
Het is heerlijk weer en ik verheug me erop dat ik mijn langgekoesterde wens in vervulling kan laten gaan : schaatsen in de Weerribben! Het valt meteen op : het ijs is bar en boos - een mengeling van opgevroren sneeuwprut en stukgetrapt ijsgruis, vol met scheuren. Maar de omgeving is adembenemend, fantastisch hoe het gouden riet langs de kanten afsteekt tegen de staalblauwe lucht. Mijn schaatstocht voert door het gehucht Nederland, welgeteld 11 huizen staan op de oever, maar oei, wat is het ijs hier dun! Richting Kalenberg schaats ik dwars door de Weerribben; dit is volop genieten! Dan kom ik al snel op de Kalenbergergracht, hier is een mooi baantje geveegd en het is meteen gezellig druk. Iedereen heeft een goed humeur en iedereen geniet. Het is tijd om terug naar Muggenbeet te keren. Nu heb ik de harde wind pal tegen, en ik moet een paar keer een heel eind klunen, omdat er nog grote stukken open water liggen. Ik had gedacht dat het ijs dikker zou zijn, maar het heeft inderdaad een paar keer flink gedooid in de afgelopen periode. Vandaar ook het slechte ijs. Het is bekend terrein voor me, maar vanaf het ijs ziet het er toch allemaal leuker uit. De huizen staan ook op het water gericht. De wegen die achter de huizen lopen zijn van vrij recente datum. Er liepen altijd wel voetpaden door het land, maar dan moest je ontelbare bruggetjes en planken over om de talrijke sloten over te komen. Met een punter ging het allemaal veel gemakkelijker. Eindelijk ben ik terug in Muggenbeet, ook nú nog een pleisterplaats van formaat. Op het ijs vóór café Geertien is het geweldig druk. Ik weet : binnen op een balk staan de namen van de helden die als eersten vanuit Dwarsgracht over het Giethoornsche Meer aan kwamen schaatsen. Een traditie die al eeuwen stand houdt. Zouden er Ruiters tussen staan? Gesterkt door een gratis borrel, en met de zekerheid van tenminste een vol jaar van roem, aanvaardden de jongkerels dan hun terugtocht. Verwarrend : het Giethoornsche Meer ligt juist ten oosten van Blokzijl. Het meer dat vlak bij Giethoorn ligt (ook aan de oostkant) heet de Bovenwiede. Nu de laatste etappe - naar Blokzijl over de rand van het Giethoornsche Meer en dan de Valsche Trog in en tenslotte het Noorderdiep tot aan de sluis waar Blokzijl zijn naam dankt. Nadat ik daar de laatste boterhammen opgegeten heb, keer ik terug naar de Roomsloot. Even overweeg ik nog om het Giethoornsche Meer over te steken naar Dwarsgracht (mijn oorspronkelijke plan), maar ik ben al best moe in de benen. Mijn slappe enkels hebben het op dit slechte ijs zwaar te verduren. 't Wordt al wat later, en op de terugweg zal ik de harde wind nog vol tegen hebben. Ik laat het erbij. Het was fantastisch, en ik heb mijn droom vervuld. En morgen zal het weer gaan dooien... Maar ik heb alweer een nieuwe droom : nóg eens dezelfde tocht schaatsen! |
 |
Foutje gevonden? Opmerkingen? Meld het via het reactieformulier! |
 vorige | volgende  |
De afgelopen vorstperiode (jan 2009) bood mij eindelijk de gelegenheid om mijn lang gekoesterde wens in vervulling te doen gaan : schaatsen in de Weerribben.
Een geweldige dag in mijn favoriete omgeving leverde genoeg stof (en foto's) op voor dit korte verhaal.
Je kunt op een foto klikken om hem in het groot te bekijken.
Een geweldige dag in mijn favoriete omgeving leverde genoeg stof (en foto's) op voor dit korte verhaal.
Je kunt op een foto klikken om hem in het groot te bekijken.