Emigreren naar Amerika - V


Ik werkte mij er met mijn Schouders doorheen totdat ik spoedig voor aan het Loket kom te staan en de Kaart machtig wordt. Hierop gaan wij weer naar een ander gedeelte waar weer alle kisten en Pakken opgestapeld staan, hier wordt mij gezegd onze Kisten er weer uit te zoeken en dan met een van de Sjouwers ze op een karretje te laden en naar de Weegschaal te brengen.




Hier werd de baggage opgeslagen op Ellis Island, 1905 - JR
Ik was eerst een beetje verslagen, ik dacht dat alles nu klaar was en nu weer van nieuws (opnieuw - JR) een moeilijkheid, want dat is nog al iets om die zoo te vinden in die duizenden van allerlei Pakken en Koffers en het Slimste (ergste - JR is nu de taal daar ze hier u in het Engelsch aanspreken en alles bestellen waar wij geen woord van begrijpen.
Doch ik ondervond nu dat het Geld toch in alle talen spreekt. Ik had een van mijn Kisten gevonden doch de anderen zag ik nergens. Ik dacht waar kom ik aan de anderen en hoe, ik liep dan te zoeken en ontmoet daarbij een man die de Menschen moest helpen als ze de Kisten gevonden hadden om die dan op een karretje te brengen naar de weegschaal waar ze gewogen moeten worden en de overvracht betaald moet worden.
Ik nam een tien cent stukje uit mijn zak en wees hem de Kist aan van mij en beduide hem als hij nog drie zulken opzocht met die naam er op dan kreeg hij die tien cent.
All Right Sir sprak hij en het was maar even of hij had alles voor elkaar en op het karretje ik kon nog niet begrijpen hoe gauw dat hij ze gevonden had. Ik moest 7 Dollar en 55 Cent overvracht betalen en kreeg een bewijs van onze Bagage en toen waren wij er af om gereed te zijn tot vertrek van het eiland, het was nu ongeveer 3 uur Namiddags geworden. Het Bootje lag weer klaar en alles weer gereed om af te varen.



Hier ligt één van de vele veerboten waarmee de emigranten tussen vaste wal en Ellis Island werden vervoerd. - JR

Wij kwamen toen in een Soort Station doch het leek wel een groote schuur. Toen wij daar in kwamen was ook dit heele gebouw weer opgepropt vol Menschen. Doch hier was het aardig gezelliger en hier hadden wij gelegenheid wat te eten en te Drinken, hier moesten wij wachten op de triein zoo meenden wij doch het kwam anders uit, wij waren hier ongeveer 3 uur geweest toen kwam er weer en Bootje vol Menschen die er niet meer inkonden, nu moesten wij allen er uit en die er weer in. Wij kwamen toen in een gebouw waar ook alles zoo vol was dat wij er niet meer in konden en bleven toen met nog een 5-tal allen Hollanders buiten staan.
Zij plaatsen ons toen in een ondergrondsch viaduct, waar wij warm konden staan en zitten op onze eigen koffers toch leek ons dit beter toe dan in die zaal waar alles stikte van rook, de omvang van dit gebouw is zoo Collossaal groot en het samenstel van allerlei werkkracht zoo vernuftig dat het op ons de indruk maakt hoe is het toch haast mogelijk dat ze dit zoo kunnen uitvinden. Toen wij hier zoo stonden konden wij daarvan het een en ander opnemen, onderanderen er kwam een Boot aan waarop een geheele trein Locomotief en wagens vol Menschen van de andere zijde van het eiland. De Boot stoomt binnen en in een oogwenk ligt hij vast, de Machinist op de Locomotief geeft Stoom en de trein stoomt van de Boot af op een Brug. hetwelk een Lift of Elevator is, nog een oogenblkik en de geheele trein met alles wat er in is gaat met de Brug in de hoogte en even later hooren wij hem over onze hoofden heen snorren, Amerika in; alles is hier Electriciteit en een zee van Licht.
Het werd hier dan onderanderen ongeveer 9 uur. Weer worden wij opgehaald en nu brengen ze ons weer weg want het uur is daar dat wij in de trein komen en naar Grand Rapids zullen vertrekken. Wij worden allen in de trein geplaatst waar alles er fijn uitziet. De Banken waarop wij zitten zijn net als bij u in Nederland der 1ste klas wagens. Wij zitten hier heerlijk op ons gemak en zijn daardoor aangenaam gestemd daar wij hier kunnen rusten van de moeilijkste dag die wij hebben gehad. Wij waren dan ook zoo moe en Slaperig dat wij in een oogenblik allen op ons gemakt zitten te Slapen met de rug in de Kussens. terwijl de trein in Vliegende vaart voortholt naar de Plaats onzer bestemming.







Opmerkingen? Foutje gevonden?   Opmerkingen?
Meld het via het reactieformulier!

    vorige    volgende 

Roelof Pieters Ruiter en zijn vrouw Lammegien met hun drie jonge kinderen emigreerden in 1906 naar Noord-Amerika. Enkele weken na hun aankomst in Grand Rapids schreef Roelof deze brief naar familie in Nederland.

De tekst heb ik zoveel mogelijk letterlijk overgenomen en voorzien van foto's die uit dezelfde tijd stammen.



Familieverhalen


Streekgeschiedenis


Wetenswaardigheden


Film & Video